|
||||||||
|
"For purists, those versions still exist out there, but this gave us a chance to present it the way I’ve always wished it could be…. This version finally allows it to be heard and seen the way we had always hoped and intended" - Patterson Hood De Amerikaanse Drive-By Truckers is een rockformatie die alternatieve country en Southern rockmuziek brengt sinds hun oprichting in 1996. Patterson Hood en Mike Cooley zijn de oerleden van de Drive-By Truckers, die zo’n zevenentwintig jaar geleden van start gingen in Athens, Georgia, en besloten om de handen in elkaar te slaan en hun langjarige ervaringen bij diverse andere groepen in de muziekwereld te bundelen voor de oprichting van een nieuwe supergroep. De wijze waarop zij hun muziek brengen is typisch omwille van de set-up met drie gitaren, bas en drums waardoor hun sound tot nogal complexloze recht-voor-de-raap rockmuziek terug te voeren is. Begin deze eeuw maakten ze naam met het dubbelalbum "Southern Rock Opera" (2004), een ruim anderhalf uur durend opus over het reilen en zeilen van een band gemodelleerd naar het iconische Lynyrd Skynyrd. Al bijna net zo sterk bleek de opvolger "Decoration Day" (2003), vernoemd naar een nummer van de jonge nieuwkomer Jason Isbell. En na deze twee cd’s uitgebracht te hebben kon Drive-By Truckers aan een zeer succesvolle Amerikaanse tournee beginnen die hen een uitgebreide schare trouwe fans opleverde. Isbell's composities vormden jarenlang de basis van de muziek die Drive-By Truckers op plaat zette, o.a. ook hun 2004-conceptplaat "The Dirty South" waarop Shonna Tucker - de toenmalige vrouw van Jason Isbell - voor het eerst als volwaardig bandlid en bassiste kwam meespelen. De groep evolueerde meer en meer in de richting van pure Americana en werd door de vakpers op eenzelfde niveau geklasseerd als Tom Petty & the Heartbreakers of Neil Young & Crazy Horse. De groep bestond toen in 2004 uit Patterson Hood, Mike Cooley, Jason Isbell, Shonna Tucker en Brad Morgan. Isbell verliet de groep in 2007 om zijn solocarrière te starten en speelt nu vaak nummers die hij schreef voor The Dirty South tijdens zijn eigen shows, waaronder "TVA", "Danko/Manuel" en "Never Gonna Change". Naast deze fraaie nummers van Isbell, bevat dit geniale album instant klassiekers als "Carl Perkins’ Cadillac", "Lookout Mountain" en "Goddamn Lonely Love". "Southern Rock Opera" of "The Dirty South"? Vraag een Drive-By Truckers-fan naar het opgenomen meesterwerk van de band en je krijgt waarschijnlijk een pittige discussie. "The Complete Dirty South", dat op 16 juni uitkomt, herneemt het album uit 2004 dat de staat van het Zuiden onderzoekt en de hypocrisie, ironie en tragedie onthult die is blijven bestaan. Dit alles met zijn gecompliceerde figuren, met bonustracks, geremixte nummers en zelfs nieuwe zang op "Puttin' People on the Moon" en "The Sands of Iwo Jima". Dit album is dan meteen de opvolger van "Welcome 2 Club XIII" dat vorig jaar verscheen, maar dat wel met nieuw materiaal op de markt kwam. Het oorspronkelijk uitgebracht album bevatte 14 tracks, in deze heruitgave zijn er nu 17, met de toevoeging van "Goode's Field Road", dat in een andere vorm verscheen op "Brighter Than Creation's Dark" uit 2008, het door Jason Isbell gezongen "TVA" en "The Great Car Dealer War". Het Complete Dirty South pakket wordt geleverd met een 32 pagina's tellend boek met originele en nieuwe liner notes, track-voor-track commentaar en nooit eerder vertoonde foto's. Er is ook nieuw artwork van Wes Freed, wiens Southern gothic artwork kenmerkend werd voor de albums van de Truckers. Freed overleed echter vorig jaar. In de sterk verdeelde Verenigde Staten kampt het Zuiden met een beroerde identiteit, veelal gevoed door een met valse folklore doorspekte symboliek. In de Deep South heersen de sentimentaliteit, de hartstocht en tegelijkertijd het adagium van easy going. Men blikt er liever terug dan dat men vooruitkijkt. Een duister land van mythen en legenden. Deze ambivalentie vormt nu al jaren het fundament van de Drive-By Truckers. Luister alvast naar de nieuwe vocale versie van "Puttin' People on the Moon" (video), waarover Hood zelf zegt: "We hebben het opgenomen in Muscle Shoals (in één take) in januari 2004, maar tegen de tijd dat de plaat uitkwam, was ik al begonnen met het betreuren van de vocale take, waarbij ik een aantal dingen probeerde die ik op dat moment nog niet echt geleerd had"...."Toen we de kans kregen om een 'Directors Cut'-versie te maken van wat velen als ons meesterwerk beschouwen, wilde ik die vocal nog een keer proberen en ik maakte in één take wat volgens mij een definitieve versie is. Een die echt de nauw verbonde woede en wanhoop van het nummer weergeeft zoals het door de band is geschreven en gespeeld. De schreeuw aan het einde is misschien wel de meest primaire opname van mijn stem in onze catalogus en ik ben er erg trots op dat deze versie na al die jaren is uitgebracht. The Complete Dirty South zou wel eens DBT's meesterwerk kunnen zijn". Een uitspraak waar we volledig mee eens zijn want dit energieke album bewaart een evenwichtige verzameling robuuste rockers met ijzersterke riffs en semi-elektrische midtempo nummers met soms epische allure waarvan we gewoon voluit van kunnen genieten. Al zal voor de Drive-By Truckers-fan de discussie weer blijven, want heeft de herschikte audio, drie extra tracks, vier remixen en bijgewerkte zang van het nieuwe "The Complete Dirty South" een toegevoegde waarde aan het een al nagenoeg perfect album dat "The Dirty South" al was?
Tracks: |